We schrijven november 2013. Een droom van mijn man Piet gaat in vervulling. Na ettelijke vakanties uitstalramen bestuderen van immo-kantoren in het zuiden vinden we onze ‘coup de foudre’ in Frankrijk. In een levendig dorpje ergens tussen Carcassonne en Toulouse. Onze Zuid Franse buren verwelkomen ons met een mand vol lekkers uit hun tuin. De tomaten smaken als nergens anders, een feest in de mond. Als we hen vertellen dat je die bij ons niet meer vindt, brengen ze ons kort daarna een pot ingemaakte tomaten om mee te nemen naar België.
Wij: “oh, doen jullie dat hier nog?”. Verbaasde blikken.
Zij: “mais bien sûr! Venez voir.”.
Onze mond valt open. Hun ‘remise’ staat vol ingemaakte groenten, fruit, confituren, pâtés, rillettes, …
Mijn man, als kleinzoon van een beenhouwer, is enorm gefascineerd door de pâté.
En twee dagen later staan we bij hen in de keuken en leren ze ons de lokale bereidingswijze van pâté en de manier om die lang te bewaren.
We waren onmiddellijk door de microbe van het inmaken gebeten. Van pâté kwam rillette; van de vleesvariant kwam een visvariant. We zwoegden op de confiture de lait en de ingemaakte tomaten vormden de kroon op het werk.
We schrijven september 2017. Ik werk tot dan in ‘De Lingerie van de Kerkstraat’ bij Linde. 17 jaar met plezier. Maar Linde gaat met pensioen. Wat nu?
Stilaan groeit de gedachte. Waarom proberen we die lekkere Franse producten van onze buren, zonder smaak-, kleur- of bewaarstoffen niet in België te maken? Misschien bestaat er wel een markt voor.
En zo werd het idee voor een nieuw project geboren.
Maar het kind moet een naam hebben
Wij herinneren ons de steriliseerbokalen van bij mémé thuis. Mijn mémé heette Anna.
En wat zou ze trots zijn op ANNA!
ANNA lekkers in een potje!

Grâce à Marie-Pierre et Alain!